Zondag 29 juni om 7:15 gestart en de eerste 23 km net als vorig jaar rijden we stroomafwaarts langs de l’Oisan. Het gaat net als vorig jaar erg hard en 1e groep waarin ik rij is groot. Op een gegeven moment moeten we langs een tegemoetkomende bus en dat zorgt ervoor dat het peleton moet knijpen en zo ontstaat er een valpartij. Gelukkig rijden we niet hard op dat moment maar helaas lig ik ook op de grond. Tijdens de val merk ik nog hoe licht mijn fiets is, en dat het grappig is dat dit ook op een moment als dit merkbaar is.
Ik sta op en rij door. De klim naar de Col de la Grande Serre is 15 km lang en best pittig, maar vrij constant. Ik rij lekker en kom goed boven. Afdalen, en dan een stukje rijden tot de de Col d’Ornon. Deze klim gaat ook heel aardig en op de top vul ik mijn bidons. Ik besluit rustig af te dalen en te genieten van de prachtige omgeving omdat er nog 80 zware kilometers wachten. Of het nu komt door deze relaxte aanpak of omdat ik gewoon zit te slapen, geen idee, maar helaas ga ik in de tweede bocht onderuit en hou een pijnlijke schouder over aan de val. Ik kan niet meer verder. De dokter van de organisatie is razendsnel ter plaatse en het lijkt allemaal mee te vallen. Nog een controle in het ziekenhuis in Grenoble en alles blijkt redelijk OK. Mitella, drie weken rust en dus zeker geen Marmotte en tijdritten meer. Dat is balen. Mijn hoofd staat in de fietsstand en het duurt even voordat dit verwerkt is.
Mariane was die dag aan het parapenten nabij Grenoble, dat was toevallig… Samen met twee vrienden van haar kwam ze me ophalen in het ziekenhuis en we zijn ‘s avonds in Grenoble gebleven bij die vrienden. De volgende dag de auto en de fiets opgehaald en de tent op de camping opgeruimd met Mariane en een andere vriendin van haar. Meteen ook een cheeseburger met friet gegeten, dat mag nu weer. Die avond weer naar Grenoble voor een nacht bij dezelfde vrienden. Allemaal zo relaxt en gastvrij. Alleen.. de volgende dag blijkt de auto te zijn opengebroken en al mijn fietskleding, mijn tools, de tent, en ook de meeste gewone kleding is weg. Helaas. Wat moeten die kleine Fransen nu met mijn maat wielerkleding. En dit alles recht onder de ogen van God want de auto stond voor een kerk. Natuurlijk de fiets er wel uitgehaald die nacht, samen met mijn make-up tasjes en wat kleding. Dit alles emotioneel verwerkt samen met mariane met behulp van ‘n Häagen Dasz ijscoupe in het centrum van Grenoble na het bezoek aan het politiebureau.
Vandaag ben ik weer in de Ardeche, kijken hoe we dit met de verzekering gaan regelen en hoe deur van de auto weer enigzins in z’n normale vorm terug kan worden gebracht. En de plannen maken voor de rest van de vakantie. Kortom, het is een interessante week. Ik zal later nog enorm leuke foto’s plaatsen, ik kan ze nog niet van mijn camera afhalen aangezien ik nog steeds geen kabeltje heb weten te vinden.
Mijn polar is na de crash de hoogte en de tijd blijven registreren. Ik kan zo zien dat mijn fiets wel de hele koers in de bezemwagen heeft afgelegd en ‘s avonds rond 5 uur is aangekomen in Vaujany. Toch nog over de finish gereden 🙂
Salut!!
Leave a Reply